Lajme flash
Sikur Berisha të kishte dëgjuar Bashën për nongratën!
29 Tetor 2025, 17:45 / IDE
Në Ballkan, politika është si një shfaqje që nuk mbaron kurrë: aktorët ndërrohen, por skena mbetet e njëjtë. Mjafton të shohësh rastin e Milorad Dodik dhe Sali Berishës për të kuptuar se si dy histori të ngjashme ndahen nga një detaj themelor, refuzimi për t’u larguar me dinjitet.
Së fundmi, Departamenti i Shtetit njoftoi se Dodik është hequr nga lista e zezë amerikane, pasi ai u tërhoq nga politika aktive. Një vendim që nuk është as dhuratë, as harresë, por një mesazh politik: “kur lëshon pushtetin, hap rrugën për reflektim dhe normalizim.”
Në thelb, SHBA-ja dha një sinjal të qartë për gjithë liderët e rajonit edhe për ata që sillen sikur janë të përjetshëm: përulësia përballë shtetit ligjor dhe demokracisë shpërblehet; sfida ndaj tyre ndëshkohet.
Në krahun tjetër të kufirit, Sali Berisha mbetet në “listën e zezë” amerikane dhe britanike, i izoluar, i mbyllur në një bunker politik që tashmë e ka kthyer PD-në në një armatë të mbijetuarish që luftojnë jo për pushtet, por për mbrojtjen e një njeriu të vetëm.
Kjo është diferenca mes Dodik dhe Berishës: i pari kuptoi që era ka ndryshuar; i dyti pret që era të kthehet në kahun e tij.
Dodik, nacionalist i njohur, u bë simbol i rezistencës ndaj Perëndimit, por në fund, zgjodhi të dalë nga skena me një kompromis politik. Ai pranoi se pa SHBA-në dhe Bashkimin Europian, çdo tentativë për “anarki boshnjake” është një ëndërr që mbaron keq.
Berisha, në të kundërt, ka ndërtuar një narrativë martiri, ku e sheh veten si viktimë të një “komploti ndërkombëtar”. Ai nuk pranon asnjë lloj përgjegjësie, as për korrupsionin, as për ndarjen e opozitës, as për prishjen e marrëdhënieve me aleatët historikë të Shqipërisë.
Ndoshta më domethënëse është fjala e Lulzim Bashës, i cili dikur i kërkoi publikisht Berishës të bëjë një hap pas që të “negociohej një zbutje e qëndrimeve ndërkombëtare ndaj tij.”
Ishte një thirrje që sot tingëllon profetike për demokratët : nëse Berisha do të kishte zgjedhur daljen e butë, sot PD mund të ishte në pushtet dhe jo në luftë për ekzistencë.
Nëse do të kishte pranuar të bënte një hap pas , ndoshta do të ishte edhe ai, si Dodik, në një “listë të bardhë” të kujtesës politike, jo të ndëshkimit.
Berisha zgjodhi tjetër rrugë. Rrugën e përplasjes, të viktimizimit, të një lufte që e di se nuk ka fitore. Për këtë arsye, çdo ditë që kalon, ai po e thellon hendekun mes vetes dhe atyre që dikur e shihnin si simbol të demokracisë shqiptare.
Në fund, çështja nuk është më nëse SHBA do ta heqë Berishën nga lista e zezë.
Çështja është nëse Berisha do ta heqë veten nga lista e zezë e historisë.
Koha i fal gabimet, por nuk fal ata që nuk dinë të ndalen. Historia, në Ballkan apo gjetkë, nuk e shpërblen kurrë këmbënguljen në gabim ajo nderon vetëm ata që dinë të dalin nga skena në kohë. Dodik e bëri. Berisha jo.
Ndaj, sot kemi një “listë të bardhë” që fshin mëkatet e tërheqjes, dhe një “listë të zezë” që vulos kokëfortësinë e mbetjes.
Mes këtyre dy emrave, më shumë se një kufi politik, qëndron një mësim që çdo lider ballkanik duhet ta dëgjojë:
Kur Amerika mbyll derën, nuk është një pafundësi por ajo nuk hapet kurrë me forcë, vetëm me përulësi dhe duke bërë një hap pas.
Po ndodh...
83 mandatet nuk janë imunitet për shokët dhe shoqet e Ramës
Nga Gentian Gaba
ide
top
TRENDING 
shërbime
- POLICIA129
- POLICIA RRUGORE126
- URGJENCA112
- ZJARRFIKESJA128