Lajme flash
AlfaPena/ Cikël poetik nga Rudi Erebara: Dashuria mall për shitje, (blerës nuk ka)...
25 Prill 2025, 13:15 / JETË
Rudi Erebara ka lindur në vitin 1971. Ai është poet, shkrimtar dhe përkthyes. Pasi u diplomua në Akademinë e Arteve të Bukura të Tiranës në vitin 1995, ai nisi një karrierë si analist politik, gazetar dhe shkrimtar.
Ai është autori i dy librave me poezi, "Fillon Pamja", 1994 dhe "Lëng Argjendi", 2013. Dy romanet e tij janë "Vezët e thëllëzave", 2010, dhe "Epika e yjeve të mëngjesit", 2016.
Rudi Erebara u shpall fitues për Shqipërinë i Çmimit të Bashkimit Europian për Letërsinë për vitin 2017 me romanin "Epika e Yjeve të Mëngjesit".
Romani i Erebarës, një përshkrim sarkastik i jetës në kohën e komunizmit, pritet të përkthehet në shumë gjuhë Europiane si dhe të botohet në shumë vende pas fitimit të këtij çmimi.
Shkrimtari i njohur është edhe kandidat për deputet në Koalicionin Euroatlantik të drejtuar nga Lulzim Basha. Erebara promovon vlera demokratike, transparencë dhe integrim evropian. Ai beson se arsimimi dhe kultura janë çelësi për zhvillimin e qëndrueshëm të vendit.
AlfaPena - Cikël poetik nga Rudi Erebara:
*Lëng argjendi
Ra, ora e fundit e liqenit të huaj.
Dielli ndali në kohën e duhur.
Pylli i vjeshtës lëshoi të lehura.
Dhe unë, mbusha duart me argjend.
Aty nisa të besoj,
se kjo nuk është thjesht një ëndërr,
është pjesë e një torte të hidhur,
e cila shërbehet për mort.
Valët e liqenit bien si kafe e nxehtë,
mbi kujtimet e mia,
përtej atij lëngu të argjendtë
ku rrinë malet sikur janë qepur
me qiellin e natës që më vjen nga shpina.
Kjo duhet të jetë era blu.
Tarrytown, NY, 1998
*Dita e dytë
-dita e dytë nuk i takon dyshimit-
Dyshimi nisi pas ditës së parë.
Kur ora e profetëve kish ndalur.
Dita ishte treg, (por tregu ish larg).
Dashuria mall për shitje, (blerës nuk ka).
Kur shqisat masnin e nuk gabonin,
ne me ndjenjat godisnim padijen.
Pas ditës së parë ranë monedhat.
Tringëllinë dritën nëpër mure.
Mbetën poshtë mes pëllëmbës,
e cila priste një fat të çuditshëm.
Një lagje me zhurma,
nisi t’i ngjajë qytetit të afërt,
kur këpucët mbaruan,
kur këmbët kishin pendë engjësh,
që nuk fluturonin, e nuk rrisnin kallo.
Rripeshin si lëkurë gjarpri,
Si çorape të bardha pambuku me push.
Dita e dytë nisi kur ne,
me të tjerë të panjohur,
pa pirë e pa ngrënë,
vendosëm të quajmë atdhe,
një lloj toke çfarëdo.
Janar 1998, Brooklyn, NY
*Kur ne të dy nuk kishim adresë
U puqën dy skajet e materies,
u ndez një dritë e fortë si dyshim,
dhe ne vendosëm të ndahemi,
dy lëvozhga që rrojnë,
mbi ujë të qetë pasdite.
Asgjë nuk u mat me humbjen tonë,
asgjë nuk u rrit.
Kufijtë e caktuar nga ne,
si fëmijë u rritën,
bënë nga ne, atdhe me një emër,
ku ne të dy nuk kishim adresë.
Atje në një vend pa sy,
si në website të dy ne,
qamë për një humbje më të lumtur.
Për një orë tjetër,
për një sahat të ndërtuar ndryshe,
që ti maste rrugët tona,
si një masë e re,
ku koha nuk ka humbje.
1998, North Carolina, High Point
*Para dimrit
Para dimrit sikur rritesh më shpejt.
Ca gjysma tulle të kuqe në xhepa,
si mollë të bëhen vitet e moshës.
Orët të maten me lodhjen e dhëmbëve,
përtyp të shkuarën, me të dhe gabimet.
Një muaj më parë,
dy muaj më parë e ca orë.
Ndjenja e kohës të lind përbrenda,
si për herë të parë,
pas dashurisë së parë dhe seksit të parë.
Në mëngjes, këpucët e ndërtimit,
e rrobat e rënda të bëjnë më krenar,
kur fshihesh pas tyre,
nga sulmet e dyshimeve mbi veten,
si dhembje e dhëmbëve të prishur,
dhe sytë e të huajve.
Mbi tryezë stina po mbaron.
Prej verës së fundit nga shishja si stina,
edhe më pak u mor,
se nga gjithë fëminia.
Para dimrit bëhesh prind i vetes,
pa të drejtë përkëdheljesh,
pa pasur asnjë entitet të dytë.
Fillon e kujdesesh për të ngrohtin,
dhe këpucët e kafëta.
Njeriu që të përbën,
nuk mendon më fushave me bar të thatë,
ku dëbora e freskët po ruan për çudi,
gjurmët e të panjohurve.
1999, NY
*Imperfekte
Pëllumbat e dinë përmendësh,
këngën që këndojnë muzgjeve.
E këta janë pëllumba qyteti.
Në agim ngatërrohen,
se dashuria nuk u lë mend,
të përshtasin fytin dhe puplat,
me ajrin që rreh rreth qenies,
ndotjes e borive të makinave.
Në ca pullaze të vegjël,
pëllumbat nuk rrojnë të humbur,
as nga moti e as nga njeriu.
Duke kënduar një këngë të shëmtuar,
çapiten mes orëve të jetës dhe vdekjes,
aty në pragun e vogël të ndarjes,
mes qiellit dhe qytetërimit,
qërrojnë morrat e betonit të ngjyer me smog.
Pas dashurisë, hidhen lart – poshtë,
pa kënduar, me këngë në fyt, si asht,
aty brenda këngës ndoshta lëvrijnë morrat;
pëllumbat ngjyrë tymi,
zogj të përkryer New Yorku.
Brooklyn NY 2000
*Dita e paktë
Kur po soset gota,
sus po rri njeriu,
në fund të reve e tymit,
ngjitur me tavolinën.
Pasdita bie,
fytyrat e kurvave spanjolle,
shkëlqejnë si hënëza brune,
faqeve të gotës.
Dita më e vogël,
si borxhin e fundit që të kanë,
duket sikur ta falin,
për mëshirë: sex dhe kohë e humbur.
Buka e re,
fle në tavolinë,
e si radio e majit të 1945-ës,
transmeton pas seksit,
mesazhin e paqes.
Dita e paktë,
është një ditë e mrekullueshme për luftë.
NY, 1999
*Të gjitha të drejtat e autorit janë të rezervuara nga, Alfapress.al
E djathta mes pasqyrës së Berishës dhe Bashës!
Nga Ermal Peçi!
ide
Kolapsi moral dhe politik i PD-së
Nga Blendi Kajsiu
Nuk mund të serviret më si premtim, ajo ç’ka përbën detyrim
Nga Mimoza Çelçima
Ne dhe Sali Kulla
Nga Edison Ypi
top
TRENDING 
shërbime
- POLICIA129
- POLICIA RRUGORE126
- URGJENCA112
- ZJARRFIKESJA128