
The GJKKO's reasoning is revealed: Here's why Ilir Meta was left in prison


The Special Court Against Corruption and Organized Crime has published the reasoning behind the August 13 decision to keep former President Ilir Meta in prison.
According to the GJKKO, there are no new circumstances that justify replacing the security measure "prison arrest" with a lighter measure.
The decision emphasizes that Meta's procedural position has been aggravated, as he has already assumed the status of a defendant and has been officially charged with passive corruption in three cases (two of them in collaboration), money laundering in collaboration and more than once, as well as failure to declare or falsely declare assets.
The GJKKO assesses that the security measure remains proportional to the importance of the facts and the possible punishment, emphasizing that there is still a risk of "poisoning the evidence" through influencing witnesses or persons who have knowledge of the facts of the investigation.
According to the court, Meta's current and previous functions give him the opportunity to exert unlawful influence on the judicial process.
The court argues that the conclusion of preliminary investigations does not eliminate the risk to evidence, especially "live" evidence such as witnesses, who will be questioned during the trial.
For this reason, the request for replacement of the security measure was rejected.
The full reasoning of the GJKKO:
At the conclusion of the trial of this case, based on the evidence submitted to the trial, the Court assesses that in the present case it is not evident that we are facing any of the cases provided for in the law when the court may dispose of the replacement of the personal security measure "prison arrest" with another, more lenient security measure. More specifically, the Court assesses that:
Së pari, nuk jemi përpara rastit kur masa e sigurimit e zbatuar nuk i përgjigjet më rëndësisë së faktit ose dënimit që mund të caktohet. Gjatë gjykimit nuk u evidentuan rrethana të reja, të krijuara më pas e që lidhen me veprën penale për të cilën është caktuar masa e sigurimit, rrethana të cilat do ta çonin gjykatën në konkluzionin se masa e sigurimit e zbatuar nuk i përgjigjet më rëndësisë së faktit ose dënimit që mund të caktohet. Përkundrazi, gjatë gjykimit rezultoi e provuar se organi i akuzës (Prokuroria e Posaçme) me vendimin dt. 26.05.2025 “Për marrjen e personit si të pandehur dhe njoftimin e akuzës” bazuar në nenin 34 të K.Pr. Penale ka vendosur: “1.Të marrë në cilësinë e të pandehurit, personin nën hetim Ilir Metaj akuzuar për kryerjen e figurave të veprave penale “Korrupsioni pasiv i funksionarëve të lartë shtetërorë ose të zgjedhurve vendorë” në 3 (tre) raste nga të cilat në 2 (dy) raste është kryer në bashkëpunim, “Pastrimi i produkteve të veprës penale ose veprimtarisë kriminale” e kryer në bashkëpunim dhe më shumë se një herë dhe “Refuzimi për deklarim, mosdeklarimi, fshehja ose deklarimi i rremë i pasurive, interesave private të personave të zgjedhur dhe nëpunësve publikë, ose i çdo personi që ka detyrimin ligjor për deklarim” të parashikuara nga nenet 260 e 25, 287/2 dhe 257/a/2 të K.Penal. Sa më sipër, konstatohet se në momentin e zhvillimit të këtij gjykimi, në krahasim me momentin e caktimit/zbatimit të masës së sigurimit personal “arrest në burg” pozita procedurale e kërkuesit është më e rënduar kjo pasi në sajë të provave që janë mbledhur gjatë hetimeve ai tashmë ka marrë cilësinë e të pandehurit duke iu komunikuar zyrtarisht dhe akuza në ngarkim të tij. Pra, në rastin konkret, për sa i përket akuzës, në momentin e zhvillimit të këtij gjykimi kemi një konsolidim të saj.
Në këto kushte, gjykata vlerëson se edhe në momentin e zhvillimit të këtij gjykimi masa e sigurimit personal “arrest në burg” e caktuar ndaj të pandehurit Ilir Metaj, vazhdon që të jetë proporcionale në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprat penale konkrete për të cilat ai akuzohet (neni 229 i KPP).
Së dyti, gjykata vlerëson se nuk jemi para rastit kur nevojat e sigurimit janë zbutur. Ngaana e kërkuesit (të pandehurit) Ilir Metaj dhe mbrojtësve të tij gjatë gjykimit u pretendua se nevojat e sigurimit janë zbutur pasi organi i akuzës i ka përfunduar hetimet duke i mbledhur të gjitha provat e çmuara të nevojshme për gjykimin e kësaj çështje penale dhe në këto kushte nuk ekziton më rreziku për të ndikuar në marrjen dhe vërtetësinë e provave.
Prokuroria e kundërshtoi këtë pretendim duke theksuar se në rastin konkret nuk ka zbutje të nevojave të sigurimit për sa kohë është konsoliduar akuza dhe kërkuesi ka marrë cilësinë e të pandehurit duke ju atribuar dhe akuzat përkatëse. Gjithashtu, sipas organit të akuzës vlerësohet se rreziku për marrjen e provës vijon që të jetë ekzistent kjo pasi gjatë gjykimit do të kërkohet që të pyeten si dëshmitare një sërë personash që bëjnë pjesë në subjektin politik ku i pandehuri është president. Në këto kushte organi i akuzës vlerëson se ekziston përsëri rreziku që i pandehuri të influencojë ndikojë në marrjes e provës në rastin konkret në mënyrë që këta shtetas të bëjnë deklarime në favor të pozitës së tij në raport me procedimin.
Në lidhje me këtë pretendim, gjykata konstaton se organi i akuzës (Prokuroria e Posaçme) në bazë të nenit 327 të K.Pr.Penale me datën 28.07.2025 me aktin “Njoftim për përfundimin e hetimeve” i ka njoftuar të pandehurit Ilir Metaj përfundimin e hetimeve të procedimit penal (në njoftim ka nënshkruar personalisht i pandehuri Ilir Metaj dhe mbrojtësi i zgjedhur prej tij, av. Kujtim Cakrani). Në zbatim të nenit 327/4 të K.Pr. Penale organi i akuzës ë ka njoftuar të pandehurin se ka të drejtë që brenda dhjetë ditëve të paraqesë memorie e dokumente, t’i kërkojë prokurorit kryerjen e hetimeve shtesë, të bëjë deklarime apo të kërkojë që të merret në pyetje.
Gjithashtu, gjykata konstaton se masa e sigurimit personal “arrest në burg është caktuar ndaj të pandehurit Ilir Metaj duke e përligjur me ekzistencën ndër të tjera edhe të kushtit që lidhet me rrezikun e “helmimit të provës” sipas parashikimit të pikës 3, shkronja “a” të nenit 228 të Kodit të Procedurës Penale. Gjykatat kanë vlerësuar se në rastin konkret evidentohet prania e rrethanave nga të cilat krijohet vlerësimi se ka rrezik eminent që liria e pakushtëzuar me masë sigurimi e kërkuesit (të pandehurit) Ilir Metaj mundet të helmojë provat apo mundet të riskojë gjetjen dhe fiksimin e gjendjes natyrore të tyre. Në vlerësimin e rrezikut sipas parashikimit të shkronjës “a” të pikës 3 të nenit 228 të K.Pr.Penale, gjykata kanë mbajtur në vëmëndje faktin që shtetasi Ilir Metaj për shkak të funksionit që ka aktualisht apo funksioneve që ka pasur në të kaluarën, mund të ushtrojë influencën e tij për të ndikuar në procesin e marrjes dhe vërtetësisë së provave të tjera, të ndryshme nga ato dokumentare, sikurse janë pyetja e personave që kanë dijeni për faktet objekt hetimi, duke qënë se ai po hetohet për disa vepra penale. Në këtë mënyrë, pushteti dhe lidhjet që i pandehuri ka krijuar për shkak të funksioneve që ai ka aktualisht, ka pasur apo pozitës së tij në shoqëri krijon mundësi praktike të paligjshme për të ndikuar tek dëshmitarët potencialë të faktit penal dhe gjithashtu edhe tek subjekte të tjerë publikë, me qëllim “helmimin e provës”, për të lehtësuar pozitën e tij në raport me procedimin.
Edhe në momentin e zhvillimit të këtij gjykimi referuar pohimit që palët bënë gjatë gjykimit, konstatohet se procedimi penal nr. 122/2022 i Prokurorisë së Posaçme kundër
Shiko vendimet nr. 59 (87-2024-333), dt. 19.11.2024 dhe nr. 165 (87-2025-253) datë 17.07.2025 të Gjykatës së PosaçmeKorrupsionit dhe Krimit të Organizuar vijon që të jetë ende në fazën e hetimit paraprak pasi nuk rezulton që të jetë paraqitur kërkesa “për dërgimin e çështjes në gjyq”, megjithëse organi i akuzës i ka njoftuar të pandehurit përfundimin e hetime.
Në këto kushte, nga krahasimi i nevojave të sigurimit dhe rëndësisë së faktit në momentin që është marrë kjo masë sigurimi me gjendjen aktuale në të cilën pasqyrohen faktet dhe rrethanat në momentin procedurial që po kërkohet zëvendësimi i saj, nuk rezulton që të evidentohen rrethana të reja që lidhen me personin nën hetim, të krijuara pas dhënies së vendimit për caktimin e masës së sigurimit personal, të cilat të jenë të tilla që të kenë zbutur nevojat e sigurimit apo rrethanat e faktit lidhur me të.
Gjykata vlerëson se fakti që në rastin konkret organi i akuzës i ka komunikuar të pandehurit aktin procedural të njoftimit të përfundimit të hetimeve nuk i ka zbutur nevojat e sigurimit duke e eleminuar rrezikun e marrjes dhe vërtetësisë së provave. Sipas sistemit tonë procedural penal me natyrë akuzatore, provat formohen gjatë debatit gjyqësor, pra të gjitha të dhënat e grumbulluara nga ana e organit të akuzës në fazën së hetimeve paraprake e marrin vlerën e tyre në gjykim. Është e vërtetë që njoftimet mbi faktet dhe rrethanat mbi të cilat prokurori do të mbështesë akuzën fiksohen gjatë hetimeve por vlerën e provës ato e marrin gjatë fazës së gjykimit. Në këtë drejtim, përfundimi i fazës së hetimeve paraprake nuk e zbeh rrezikun e dëmtimit të provave. Më e ndjeshme kjo bëhet kur jemi përpara provave të gjalla, të cilat janë të tilla që jo vetëm formësohen ekskluzivisht gjatë shqyrtimit gjyqësor por kanë natyrë të paqëndrueshme lidhur me faktet dhe rrethanat që i prezantojnë procesit gjyqësor. Këto prova, me kalimin e një kohe të gjatë nga momenti i ndodhjes së faktit ose rrethanës, ose nën ndikimin e faktorëve të brendshëm e të jashtëm, kanë tendencë të humbasin aftësinë për ta riprodhuar të dhënën sikurse ajo është perceptuar. Ndryshe nga ato, provat e ngrira, nuk ndryshojnë me kalimin e kohës dhe nën trysninë e faktorëve të ndryshëm. Gjithsesi, edhe këtu duhet të mbahet në konsideratë që mënyra e marrjes së një prove të tillë mund të konstatohet si në shkelje të ligjit dhe si e tillë prova të deklarohet e papërdorshme, çka do të sillte nevojën e marrjes sërishmi të saj.
In this context, the court considers that, while it can be accepted that the risk of evidence being seized is reduced by the administration of frozen evidence by the proceeding body during the preliminary investigation phase, this cannot be said for live evidence. Witnesses and co-defendants or even experts, if the need arises for their questioning, will have to reproduce what they perceived before the court and answer the questions of the latter and the parties. An exception is made only in the case where the defendant requests a summary trial and the court accepts it, taking into account the statement given during the preliminary investigation phase. Such a fact does not appear to have occurred in the specific case since the case is still in the preliminary investigation phase. In this regard, live evidence is always threatened by the influence that the defendant may exercise over it.
The prosecution (Special Prosecutor's Office) informed the court that during the investigations conducted within the framework of criminal proceedings no. 122/2022, a considerable number of citizens who have knowledge of the criminal facts under investigation were questioned. Some of them have been and continue to be currently members or hold positions in the political entity in which the defendant is currently president. The prosecutor informed the court that all these citizens will be requested by the prosecution to be questioned in the trial in the capacity of witnesses, being considered as living evidence.
In these circumstances, the court assesses that there is again a risk that citizen Ilir Metaj, due to his current or past functions, may exercise his influence to influence the process of obtaining and verifying the authenticity of other evidence, other than documentary evidence, such as questioning persons who are aware of the facts under investigation, given that he is being investigated for several criminal offenses. In this way, the power and connections that the defendant has created due to the functions he currently holds or has held or his position in society create illegal practical opportunities to influence witnesses and also other subjects with the aim of “poisoning the evidence”, in order to facilitate his position in relation to the proceedings.
In conclusion, taking into account all that was justified and analyzed above, the Court assesses that there is no room for replacing the coercive personal security measure "arrest in prison" provided for by Article 238 of the Code of Criminal Procedure, against the defendant Ilir Metaj with any other, lighter security measure.

The Ukraine summit that ignored the tough questions
ideas
top
Alfa recipes
TRENDING 
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128